[Opowiadania] Rozdział 17

Oczami Violetty

,,Nie wiem co myśleć, powiedzieć Leonowi, że jestem w ciąży? Boje się jego reakcji. Cały czas siedzę u Ludmiły."

Lu: Violu jak się źle czujesz, zostań u mnie na noc, a jutro ja odwiozę cie do domu ,ok?

V: Dziękuje Ludmi, dziękuje za pomoc.

Lu: Ależ nie ma za co Kochana, Leon się ode mnie nie dowie, ze jesteś w ciąży.

V: Nawet nie mów Fede o tym

Lu: Nawet jemu! Rozumiem.

V: Dziękuję ci jeszcze raz- przytuliłam ją.

Lu: Nie ma za co Violetta

V: Zadzwonię tylko do Leona, że zostaje u ciebie na noc.

Lu: ok

,,Dzwonie do Leona. Po drugim sygnale odbiera telefon.

L: Verdas!

V: Leon to ja Violetta

L: O,Violu,gdzie się podziewasz?

V: Jestem u Ludmiły, przenocuje u niej, źle się czuje i nie mam sil prowadzić

L: To może przyjadę po Ciebie?

V: Nie Leon, nie fatyguj się,jutro rano Ludmi mnie odwiezie.

L: no dobrze, w porządku.

V: Dobranoc Leon.- chwila ciszy

L: Dobranoc Violu.- chyba Leon nie jest w sosie, czy coś się stało? Czy jest taki ponury z mojego powodu, że nie wraca do domu? Jutro się go o to spytam.... Poszłam do salonu gdzie była Ludmiła

Lu: Taka krótka rozmowa?- pyta

V: Na to wygląda.

Lu: Czy coś się stało?

V: Nie Ludmi, nic się nie stało, mam taka nadzieje że nic

Lu: W porządku. Pokaże Ci gdzie będziesz spała

V: Dobrze.

Lu: No to chodźmy.

,, Poszłyśmy z Ludmiłą do pokoju gościnnego, pokoik był bardzo przytulny i kolorowy. Ludmi dala mi jakaś koszule nocną do spania i od razu się przebrałam. Było już późno, postanowiłam pójść już spać.

Zasnęłam szybko, byłam bardzo zmęczona dzisiejszymi wrażeniami. Największym szokiem dla mnie mnie była wiadomość o ciąży...

 Obudziłam się o 8:00, Ludmiła już nie spała, czułam z kuchni jakieś smakołyki. Założyłam szlafrok i kierowałam się ku kuchni." 

Lu: Dzień dobry Violetto,czujesz się lepiej?

V: Dzień dobry Ludmi, dziękuje już lepiej.

Lu: Zjesz coś?

Lu: Zrobiłam naleśniki z syropem klonowym,lubisz?

V: Tak lubię.

,, Ludmiła nałożyła mi trzy naleśniki i polała je syropem klonowym."

Lu: Smacznego!

V: Dziękuję. - i zaczęłam jeść, były bardzo przepyszne, dobrze że dziś nie chce mi się wymiotować, Bogu Dzięki.

Lu: Violu mam pytanie.

V: Słucham? 

Lu: Kiedy zamierzasz powiedzieć Leonowi, że jesteś z nim w ciąży? - I to pytanie mnie zamurowało.

V: Nie wiem Ludmi, może dziś, może jutro powiem, już sama nie wiem.

Lu: Dobrze w porządku.

,, Godzinę później. Ludmiła odwiozła mnie do domu. Bałam się wejść nawet do swojego mieszkania. Czemu? Nie wiem, do tego zapomniałam kluczy od domu, świetnie! Dzwonie do drzwi i otwiera mi je Leon. "

L: Violu, już jesteś.

V: Tak, już przyjechałam, gdzie Anastazja?

L: Śpi jeszcze.

V: Tak długo?

L: Tak, wczoraj jak ciebie nie było zabrałem ją na basen i późno wróciliśmy.

V: Rozumiem i ciesze się, ze lubicie się. - przytuliłam go.

L: Violu, co taka markotna jesteś?

V: Źle się czuje Leon. - i znów się zaczyna. Całe śniadanie mi się zwraca. Pobiegłam szybko do łazienki.

L: Violetto, co ci jest? - nic nie odpowiedziałam. - Violu, co ci jest? 

Dlaczego wymiotowałaś?

V: Leon ja... - przerwałam, łzy miałam w oczach.

L: Co Violu? - usiadł kolo mnie.

V. Leon ja ... ja jestem z Tobą w ciąży.

L. Co ty mówisz? - jest w szoku.

V. To prawda Leon, patrz. - wyjmuje z torebki test ciążowy, co wczoraj zrobiłam. Leon wstał i przyglądał się testowi.

L. Co znaczą dwie kreski.

V. Oznacza, ze jestem w ciąży Leon. - Verdas stoi jak slup soli. Chyba nie wie co odpowiedzieć. Z szoku upuszcza test na podłogę. Wstaje do niego.

V. Leon odpowiedz coś? - Lecz ten wyszedł. - Dokąd idziesz Leon? - wsiadł do auta i odjechał. Czy on uciekł przede mną? Czy boi się, że zostanie ojcem?

Oczami Lenona: 

,, Trzy miesiące przed ślubem dowiaduje się, że zostanę ojcem. Ale kiedy, jak, gdzie? Nie pamiętam żebyśmy... a może? Może wtedy kiedy bylem pijany? Boże, nie tak wcześnie, nie jestem gotowy na ojcostwo. W ogóle dlaczego uciekam? Dlatego, ze się boisz Verdas! Własnie boje się! Verdas czego ty się boisz? Będziesz ojcem, zawsze o tym marzyłeś, ze Stefani nie mogłeś mieć to będziesz miał z kobietą którą kochasz! Powinieneś skakać z radości i tulić ukochaną, a nie uciekać! Jade i jade i nawet nie wiem do kad jadę, przejechałem już ze 100 mil. Postanawiam wrócić do domu, do Violetty i Anastazji... Minęły cztery godziny bylem pod domem. Było już późno, wiec chodzę do domu po cichu. Zapalam światło w korytarzu i ktoś się rzucił na mnie" 

L: Ej co jest,to ja!

H: Pan Verdas?

L: Tak to ja Hektor!

H: Przepraszam pana najmocniej, myślałem że to jakiś złodziej. 

L: No dobrze w porządku. Jest Violetta?

H: Tak proszę pana, jest u siebie w pokoju.

L: Dziękuję.

,, Wchodzę do pokoju i widzę, że Viola już śpi. Postanawiam wiec położyć się koło niej. Przytulam ją, ale Violetta mnie odpycha. Próbuje jeszcze raz się przytulic, żeby wiedziała, że zależy mi na niej i na naszym dziecku" 

V: jednak wróciłeś - obudziła się

L: Tak Violetto

V: Dlaczego uciekłeś? 

L; Wystraszyłem się. Ale zrozumiałem, że zachowałem się jak szczeniak, że ty jesteś dla mnie ważniejsza, ty i nasze dziecko.

V: Naprawdę? - cala była we łzach

L: Tak Vioetto- pocałowałem ja w głowę. Jestem szczęśliwy, że będę miał dziecko z ukochana kobieta którą kocham. Kocham cie Violu. 

V: Ja ciebie też Leon - i zasnęliśmy przytuleni do siebie.

CDN

Oto rozdział 17 

Myślę, że się spodoba

Komentarze mile widziane :)